พระนางพญาเนื้อดินเผา กรุวัดโพธิ์ ท่าเตียน กทม.
เป็นพระที่แตกกรุออกมาเมื่อประมาณ ปี พ.ศ.2482 ในสมัยของ สมเด็จพระพุฒาจารย์ ( เข้ม ) เป็นเจ้าอาวาสวัดโพธิ์ ซึ่งเป็นพระที่ถูกนำมาจากทางพิษณุโลกแล้วนำมาบรรจุกรุเอาไว้ในสมัย รัชกาลที่1 พระที่แตกกรุนั้นพบเจออยู่ที่ใต้ฐานของพระพุทธรูป ตามบริเวณระเบียงรอบๆพระอุโบสถ ทั้งระเบียงชั้นนอก และ ชั้นใน
วัดพระเชตุพนฯ หรือที่เรียกสั่นๆว่า "วัดโพธิ์" ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับท่าเตียนที่กรุงเทพมหานคร เดิมเป็นวัดเก่าแก่มาตั้งแต่ครั้งสมัยอยุธยาชื่อ "วัดโพธาราม"
เมื่อเริ่มปฐมราชวงศ์จักรีในรัชกาลที่ 1 นั้น ได้มีการสร้างพระอารามขึ้นมาหลายแห่งในบางกอกสมัยนั้น "วัดโพธิ์" ก็เป็นอีกพระอารามหนึ่งที่ได้รับการปฏิสังขรณ์ขึ้นใหม่และพร้อมกันนั้นก็ยังได้นำพระเครื่องและพระพุทธรูปจากจังหวัดต่างๆมาบรรจุไว้ในพระเจดีย์เป็นจำนวนมาก ต่อมาเมื่อประมาณ พ.ศ. 2482 พระดังกล่าวก็ได้แตกกรุออกมาคือ "นางพญาวัดโพธิ์" เป็นพระเนื้อดินทั้งหมด บางองค์ลงรักปิดทองไว้เหลืองอร่าม ต่อมาเมื่อประมาณ พ.ศ. 2500 พระจากกรุวัดโพธิ์ท่าเตียนก็ได้มีผู้พบและลอบขนออกมาจากวัดอีก ครั้งหลังนี้นอกจากจะได้พระนางพญาวัดโพธิ์ส่วนหนึ่งแล้ว ยังพบพระบูชาศิลปะแบบอู่ทองยุคปลายอีกเป็นจำนวนมากด้วย
พระเครื่องนางพญาวัดโพธิ์ สร้างประมาณ พ.ศ. 2100 (ระยะเดียวกับพระวัดนางพญา) เป็นพระกรุที่นำมาจากพิษณุโลก ที่สร้างเป็นพระเครื่องศิลปะแบบอยุธยา มีพิมพ์ค่อนข้างลึกและงดงามยิ่งนัก เป็นพระเนื้อดินผสมผงที่มีกรวดทรายน้อยกว่าพระนางพญากรุวัดนางพญาพิษณุโลก จากการพบพระนางพญาวัดโพธิ์ครั้งหลังนี้เอง พระเครื่องประมาณ 60% มักถูกลงรักปิดทองไว้ พระองค์นี้เจ้าของเดิม เคยติดประกวดที่ ๑

327-0-447xx-x